A każdy z nich to Troska
  Kim jestem
   
Kim jestem ?
Dziś sama już nie wiem ?
Zmienił mnie czas i ludzie.
Tylko oczy te same zielone,
Patrzą i dziwią się bezustannie.
Czasami mała kropla zaszkli się i spadnie ...
A włosy moje ? Posiwiały ...
A każdy z nich to Troska ...
I skrywam swe niedoskonałości, przed światem.
Dlaczego ?
By nie pytano ... nie oceniano ...
Bo odpowiedzi logicznych brak.
Co pozostało ?
Trochę uśmiechu, młodzieńczej radości,
I nieśmiałości.
A serce moje ? ... Zawsze to samo,
Tak jak przed laty, bije swym rytmem.
Czasami boli, wyrywa się z piersi,
Cicho płacze i głośno woła ...
O miłość prosi ... lecz nikt nie słyszy,
Głuche wołanie, odbite echem wraca wciąż do mnie.
Jaka dziś jestem ? - zadaję pytanie ...
Zwykła i prosta?
A może wrażliwa i uczuciowa?
Skąplikowana ?
Dziś sama nie wiem ... trudno jest siebie ocenić.
Mam jednak marzenia,
Mam swoje pragnienia,
Dziś tak niewiele, od życia chcę.
Trochę uśmiechu, młodzieńczej radości, i nieśmiałości
Mam jednak marzenia, Mam swoje pragnienia
  Pragnienie moje - nadzieją się zwie.
  Nadzieja na miłośc prawdziwą,
  Bo siła jej uleczy mnie.
  Przyniesie ulgę i ukojenie.
  Jaka więc jestem ? A któż to wie.
  Ja odpowiedzieć dziś nie potrafię ...
  Czy jestem kwiatem ?
  Czy Różą bez kolcy ?
  Czy skarbem, który zagubił się w świecie ?
  Czy Ewą ... lecz nie tą z Raju,
  Dzisiaj już SAMA NIE WIEM ...
Copyright © 2004, Ewa Andrzejewska
All rights reserved.
do Ewy