|
Kim jestem
Kim jestem ?
Dziś sama już nie wiem ?
Zmienił mnie czas i ludzie.
Tylko oczy te same zielone,
Patrzą i dziwią się bezustannie.
Czasami mała kropla zaszkli się i spadnie ...
A włosy moje ? Posiwiały ...
A każdy z nich to Troska ...
I skrywam swe niedoskonałości, przed światem.
Dlaczego ?
By nie pytano ... nie oceniano ...
Bo odpowiedzi logicznych brak.
|
Co pozostało ?
Trochę uśmiechu, młodzieńczej radości,
I nieśmiałości.
A serce moje ? ... Zawsze to samo,
Tak jak przed laty, bije swym rytmem.
Czasami boli, wyrywa się z piersi,
Cicho płacze i głośno woła ...
O miłość prosi ... lecz nikt nie słyszy,
Głuche wołanie, odbite echem wraca wciąż do mnie.
Jaka dziś jestem ? - zadaję pytanie ...
Zwykła i prosta?
A może wrażliwa i uczuciowa?
Skąplikowana ?
Dziś sama nie wiem ... trudno jest siebie ocenić.
Mam jednak marzenia,
Mam swoje pragnienia,
Dziś tak niewiele, od życia chcę. |
|
|
Pragnienie moje - nadzieją
się
zwie.
Nadzieja na miłośc prawdziwą,
Bo siła jej uleczy mnie.
Przyniesie ulgę i ukojenie.
Jaka więc jestem ? A któż to wie.
Ja odpowiedzieć dziś nie potrafię ...
Czy jestem kwiatem ?
Czy Różą bez kolcy ?
Czy skarbem, który zagubił się w świecie ?
Czy Ewą ... lecz nie tą z Raju,
Dzisiaj już SAMA NIE WIEM ... |
|
|